من و استکان نعلبکی‌ها از تاریکی نمی‌ترسیم
این دری هم که به هم کوبیدی
در آشپزخانه بود
نه در خوشبختی
ناخن‌هایم را سوهان می‌زنم
یک مدل دیگر
۲۴ خرداد ۸۹
سارا محمدی اردهالی

دستم را
نمی‌توانند بخوانند
دست‌های من
شعر منتشر نشده‌ی توست.
۵ شهریور ۸۹
از کتاب برای سنگ‌ها
سارا محمدی اردهالی

مانند این گیلاس
بر لبه‌ی میز
با تلنگری خرد می‌شوم
میان ریشه‌های فرش
زیر صندلی‌ها
که مهمان‌ها بلند بلند می‌خندند
۱۴ بهمن ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

تنهایم
و بی‌ تو
تنهایی معنا ندارد
یک بهمن نود
سارا محمدی اردهالی

پریدم
به کلاغ پشت پنجره
پرید
رفت
دوستم ندارد دیگر
۳ بهمن ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

یک دسته فلامینگو
در مانیتور کوچک مترو
به هوا می‌پرند
قفسه‌‌ی سینه‌‌ام
چسبیده به شانه‌های دخترکی دبیرستانی
با مقنعه‌ی سیاه
تهران
نیویورک من است
۲۹ دی ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

مهره‌ی شطرنج‌بازی پیرم
وظیفه‌‌ی من
بی‌حرکت‌ماندن است

.

.

.
* تاریخش گم شده
سارا محمدی اردهالی

آشپزخانه آرام
لباس‌ها روی بند
زن میان سال
روی صندلی شکست
نمی‌دانست چه می‌کند
خیره شده بود
حس کرد نیست
عاشق است
عاشق هیچ
۲۱ آذر ۹۰
سارا محمدی اردهالی