تلفن زنگ می‌زند
به در می‌کوبند
من در خانه‌ی تو مانده‌ام
تو در خانه‌ی من مرده‌ای
۲۰ خرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی

خانه با سرعت تمام
مثل قطاری با مسافران خواب
به دیوار خورد
من در خانه بودم
پنجره‌ها و در‌ها باز شدند
از تنگ آب بیرون پریدم
روی زمین
بالا و پایین می‌آوردم
همسایه‌ها
با صدای قلبی منفجر شده
به سمت اتاق دویدند
کسی میان نامه‌ها
کسی میان خطوط تلفن
کسی میان ملافه‌ها نبود
چه کسی
زنگ خطر قطار را
کشیده بود؟
۱۴ مرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی

در سینه‌بندم
نقشه‌ی جزیره‌های بسیاری را
پنهان کرده‌ام
دزدی دریایی‌ام
پهلو گرفتن را
دوست دارم
۳ مرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی

موهایم را بلند می‌کنم
زمان بگذرد
جا مانده‌ام در فضا
خسته‌تر از دیوار چین
جمجمه‌ام
مهمان‌خانه‌ی ارواح شده
دیگران در من پرسه می‌رنند
در سیاه‌چاله‌ای
یا در جهان‌هایی دیگر
بی‌خبر از خودم
بلند ‌می‌خندم
۱۸ خرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی

یوزهایی
با پوزه‌های بی‌دندان
می‌خواهند
مرا ببوسند
بی‌هوا
در ناخودآگاهم
پا
روی دمشان گذاشته‌ام
به هر دری می‌زنم
بیدار نمی‌شوم
۱۰ خرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی

شاید هم شیرجه می‌زدم
درون اقیانوسی
با میز تحریرم
شنا می‌کردیم
دور می‌شدیم
و هیچ وقت
نمی‌رسیدیم
۲۱ خرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی

تمام روز بلوف می‌زنم
این دست دنیا
دست خوبی نبود
۱۳ خرداد ۹۱، کرمانشاه
سارا محمدی اردهالی

اگر دورت را با قیچی ببرم
از روزنامه بیرونت بکشم
روی یخچال زنی می‌روی
که میوه‌ها از دستش
به زمین می‌ریزند
۲۰ اردیبهشت ۹۱
سارا محمدی اردهالی

تن فروریخته‌ی زنان مایو‌ پوش
پیرانی
با حنجره‌های عریان
مخفیانه
پشت ظرف آبِ سونا
رِنگ گرفته‌اند
میان بخارها و بود و نبود
کنار دختران خمیده در خود
تصنیف می‌خوانند
می‌رقصند
۹ خرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی