یک کودک فلسطینی با اسباب‌بازی‌اش بازی می‌کند.
یک سرباز اسرائیلی فکر می‌کند دست او اسلحه است.
سرباز اسرائیلی به کودک فلسطینی شلیک می‌کند.
کودک فلسطینی می‌میرد.
پدر کودک که دوازده سال به او عشق ورزیده و تا پایان عمر هم
با خودش خواهد گفت اگر احمد زنده بود حالا چند سال داشت،
اندام او را به کودکان اسرائیلی می‌بخشد.
• اسماعیل خطیب می گوید: “من اعضای بدن پسرم را در کودکان اسرائیلی کاشتم
و این برای من مظهر صلح است.”
• A victory over death and hate
دیدگاه ها . «قلبم را چون شاخه‌ی زیتون در تن تو می‌کارم»
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.
اول شدم
ببخشید همش باید من بیام سربزم.شما نمی تونید بازدید پس بدید؟
راستش علیرغم کارای قبلی تون از این یکی خوشم نیومد.
بروزم با یه غزل
اول شدم
ببخشید همش باید من بیام سربزم.شما نمی تونید بازدید پس بدید؟
راستش علیرغم کارای قبلی تون از این یکی خوشم نیومد.
بروزم با یه غزل
نشان صلح غمباری بود … مثل همیشه متن‌اتان اثر گذار بود
جنگ همواره صحنه رویارویی و نابودی کسانی است که همدیگر را نمی شناسند و به نفع کسانی است که خوب یکدیگر را می شناسند
یه حرفی که می دونم جاش این جا نیست
ولی خوب
نمی تونم نگم
این آدرس یه سایت برای اهدای عضو
تو ایران :
http://www.iran-ehda.com
آسمانی باشید
درختچه ی کوچکِ زیتون
تو شقایق می شوی شاید!
امروز یازدهِ نوامبر بود
چقدر سنگ دارد هنوز زمین
سنگ های سخت!
چند شب پیش که مصاحبه پدر -اسماعیل خطیب- رو در تلوزیون بی بی سی می دیدم؛ داستان آرش را، و آن صحنه از فیلم “از کرخه تا راین” را که زن عراقی در بیمارستان و پای تلفن گریه می کند به خاطر آوردم.
تنها راه رهایی مردم اسرایل و فلسطین از یک جنگ داخلی ۵۰ ساله همینه کمار گذاشتن کینه ها و نا امید کردن تند رو های هر دو طرف میدونم وبلاگت تو این مایه ها نیست ولی ببخش من آخه تو انی مایه هام
نمیدونم این خبر رو صدا و سیما پخش کرد یا نه!؟ احتمالا اگه پخش شده باشه گفتن یک منافق یا یک کافر اینکار رو انجام داد! یا احتمالا مثل همیشه اینکار رو توطئه ای!! برای برقراری صلح قلمداد میکنن! به امید صلح