به هر حال
با آن که فکر می‌کردم تویی
رقصیدم

و بعد دخترم
ما در میدان آزادی جشن گرفتیم
چنان همدیگر را در آغوش کشیدیم که قفسه‌ی سینه‌مان می‌خواست بشکند
آن همه سال
پیر نشده بودیم
جوان بودیم
سارا محمدی اردهالی
اول خرداد ۱۳۹۱

مهم‌ترین کار من در سال نو, پاک کردن آینه‌هاست و این کار یک قرن طول می‌کشد.

هزار مرغ دریایی
در سینه‌ی من گرفتارند
اگر
این پنجره باز شود
۲۲ آذر ۹۰
سارا محمدی اردهالی

حال من
گذشته‌ی تو
آینده‌ی ما
هیچ کدام به پای هم نمی‌رسند
۱۷ آذر ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

شب است
روبرویی‌ها
چراغ را خاموش کرده‌اند
پرده را کشیده‌اند
ایستاده‌ام
با فنجان چای و بی‌خوابی‌ام
چراغ من روشن است
۱۰ تیر ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

بی صدا
بی حرف
بی حدیث
زندگی میان ملافه‌های سپید و حوله‌های شسته شده
غلت زدن در
اسلوموشنی ابدی
بی هیچ خش خشی
کدام سایه
روی من
خواهد افتاد؟
.
.
.
۲۹ مرداد ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

همیشه می‌ترسیدم
از دیوانگی
حس می کنم حالا
سبک و آرام است
فکری ندارم
به کسی آزارم نمی‌رسد
یک پرنده‌ام
بی‌هدف پرواز می‌کنم
آسمان
پر از کنیاک است
۶ مرداد ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

به چه دل بسته بودم؟
آن روزها
حرف می‌زدم
از رویاهایم می‌گفتم
رویاهای من چه بود؟
چه داستانی بود که با صدای بلند تعریف می‌کردم
می‌خندیدی
فکر کن
گمان می‌کنم
هست
چیزی هست
که اگر به خاطر بیاوری
حال من ‌خوب می‌شود
۱۸ تیر ۹۰
سارا محمدی اردهالی

– می‌بینی چطور دستشان انداختیم
عینک آفتابی‌ام را برداشتم
تابوت تو خندید :
– این همه جسد دیده بودی
به خودشان تفنگ و سپر ببندند
۲۷ خرداد ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی