دیدگاه ها . «استاد علی تجویدی»

1. ………دو می دو فا

2. آزاده ام من…..

3. آن خبر تلخ را که دیدم دیگر دلم نیامد حتی بخوانمش بس که امسال سال رفتن همه دلشدگان بود. این نوشته‌تان (شعرتان) را که خواندم چه حس عجیبی داشتم. مثل یک گریستن آرام… و چه خاطراتی… نمی‌دانم دقیقا چه باید گفت. همیشه از خواندن اینجا سرشار می‌روم. این بار هم… مرثیه نابی بود. با تمام وجود دست‌مریزاد می‌گویم به شما به خاطر تمام شعرهای خوبی که اینجا خوانده‌ام. سپاس.

4. از اینجا تا مصیبت راه دوری نیست
   از اینجا تا مصیبت سنگ سنگش
   – قصه تلخ جدائی هاست

5. نمی دونم چرا سهم ما و این نسل شده همه درد و فراق و هجران…و تا کی و کدوم چشم انداز ؟ نمی دونم.
   راستی ساعتی پیش خبری خوبی از نامی آشنا گرفتم که با خوندن شعر پر مهرتون برام تداعی شد.فرصت داشتید اون رو توی این سایت در ۱۷ آپریل پیدا میکنید:
   http://www.olympiahall.com
   حتما همون نتها با ترنم اون تصنیف های پر عشق و خاطره باز جاری میشن.بازم جای شکرش باقیه.
   دوستتون کوشا

6. زمین دستگاه نوا ست
   با کوک می،لا،می،لا
   سیم آخر را کوک می کنی:
   می
   می
   می
   مرگ شاید نت بی صدایی باشد
   روی پرده ی زابل
   بر گوشه ی مویه
   نه بر گوشه ی حزن
   که گاهی از یاد می رود

7. سارای عزیز.منو می بخشی
   بنظرم رسید در حد اطلاع بگویم این لینک (دیدی که رسوا شد دلم)
   http://www.iransong.com/album/136.htm

8. کنار پنجره بیا…
   با هم نت گریه کنیم…
   …

9. سارای گل من
   این مدت وقت نشده بود سراغ پاگرد بیام.
   خستگی آدم در میره وقتی به اینجا میرسه نوشته های قشنگتو میخونه
   چقدر مهربون و ماهی .. با اون لباس سفید و آبی قشنگت مثل پری ها آب و جارو میکنی اینجا رو کلی صفا میاری (; X:X:X:

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.