مرد همسایه دارد با دقت عجیبی رخت‌ها را روی بند پهن می‌کند. قهوه‌ی ترکم را آماده کرده‌ام. راضی نیستم از طعمش؛ قهوه‌ی اِدناست ولی انگار کیفیتش خراب شده؛ دوستی گفت سر ویلا یا اول قائم‌مقام هم قهوه‌ی خوبی دارد. بویش اما خوب است. این روزها کم‌تر چای می‌خورم. دلیل خاصی ندارد. شاید باز به چای خوردن برگردم.
مرد همسایه با دقت عجیبی به لباس‌ها گیره می‌زند. او را می‌شناسم. عصرها هم می‌آید در همین بالکن سیگار می‌کشد، طوری که انگار دارد رمان می‌خواند.
اگر او مرا می‌دید درباره‌ام چه می‌نوشت؟
گمانم هم‌چین چیزی در یادداشت‌هایش می‌نوشت:
زن همسایه در خواب قهوه‌اش را درست کرد و در خواب قهوه‌اش را خورد.

Arabic names have signed out of the world
And gone to sleep
There were not enough visitors