دیدگاه ها . «گیج»

  1. فقط با عرق ریزان روح می توان به یک چنین سبکپایی در فرم و زبان رسید.
    اشاراتی که گستره شان به پهنای درد و رنج و آدمی است.
    من دردی صیقل یافته در غنای این زبان می بینم که آگاه به زمختی ها و وخامت ها – آینه را درست در زاویه ای می گیرد که زیبایی در آن متجلی است.
    و این شاید همان امید گمشده ای است که این روزها در زنگ صدای سارا بر من جاری است.
    بانوی گل ها و
    گوزن ها…

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.