یک دسته فلامینگو
در مانیتور کوچک مترو
به هوا می‌پرند
قفسه‌‌ی سینه‌‌ام
چسبیده به شانه‌های دخترکی دبیرستانی
با مقنعه‌ی سیاه
تهران
نیویورک من است
۲۹ دی ۱۳۹۰
سارا محمدی اردهالی

مهره‌ی شطرنج‌بازی پیرم
وظیفه‌‌ی من
بی‌حرکت‌ماندن است

.

.

.
* تاریخش گم شده
سارا محمدی اردهالی

آشپزخانه آرام
لباس‌ها روی بند
زن میان سال
روی صندلی شکست
نمی‌دانست چه می‌کند
خیره شده بود
حس کرد نیست
عاشق است
عاشق هیچ
۲۱ آذر ۹۰
سارا محمدی اردهالی

کلمات که
در مترو
صف نان
قلم می‌زنند مرا
در میدان نقش جهان
کلمات که
سر برمی‌گردانم
خالی می‌شود دنیا
جوهری دویده در مه
کلمات
بیگ بنگی بی‌مرکز
در جمجمه‌ی من
برق فشار قوی
انفجاری ویران کننده
هستی بخش
کلمات
کجا می‌روند
هنگامی که از کجا می‌آیند؟
۱۰ آذر ۱۳۹۰، خانه‌ی اوین
سارا محمدی اردهالی

با عجله کلید را چرخاندم
خیال می‌کردم هنوز هستی
آن جا روی میز من
چراغت خاموش بود
می‌خواستم ناز کنم
بخندم
دیر رسیدم
لپ‌تاپ را خاموش‌ می‌کنم
شب به خیر
فانوس دریایی من
Date: Thursday, November 24, 2011, 2:33 PM
From: Sara M A
Subject: وقتی