” ۷ مرداد ۱۳۹۱ “

خانه با سرعت تمام
مثل قطاری با مسافران خواب
به دیوار خورد
من در خانه بودم
پنجره‌ها و در‌ها باز شدند
از تنگ آب بیرون پریدم
روی زمین
بالا و پایین می‌آوردم
همسایه‌ها
با صدای قلبی منفجر شده
به سمت اتاق دویدند
کسی میان نامه‌ها
کسی میان خطوط تلفن
کسی میان ملافه‌ها نبود
چه کسی
زنگ خطر قطار را
کشیده بود؟
۱۴ مرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی

“یورش”

موهایم را بلند می‌کنم
زمان بگذرد
جا مانده‌ام در فضا
خسته‌تر از دیوار چین
جمجمه‌ام
مهمان‌خانه‌ی ارواح شده
دیگران در من پرسه می‌رنند
در سیاه‌چاله‌ای
یا در جهان‌هایی دیگر
بی‌خبر از خودم
بلند ‌می‌خندم
۱۸ خرداد ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی