به اندازهی دبستانی دخترانه
بیقرارم
زنگ بخورد یا نه
خواهم دوید
با هر چه سنگ
خواهم دوید
با تمام غریبههای راه
که نباید حتا
سلام کرد به آنها
خواهم دوید
برای خنده خواهم دوید
برای گریه خواهم دوید
پایم بسته برای تو
پایت بسته برای من
یک آبان نود و یک
سارا محمدی اردهالی
دیدگاه ها . «” زیر خط حرف “»
دیدگاهها بسته شدهاند.
این روزها بی قراری هایت
اندازهی دبستان دخترانه
می شود شعرهای بی نظیری
که بی قرارم می کند
اندازهی دبستان دخترانهای…
……………………..
گلِ دوست
سپاس
سارا
درود بر شما …
قلمتان نویسا
…………
درود بر شما
سپاس
سارا
شعرهایت سارای جان تنها شعر نیست طرح هایی از داستان در دل خود دارد. لذتی دو طرفه به من می دهد.
موفق باشی عزیز
با مهر و احترام
………………………
سپاس گزارم از این یادداشت و مهر شما
سارا
بخش اول شعر خوب بود . خیلی خوب بود . فقط دو بخش با هر چه سنگ
و دستهایم را متوجه نمی شوم . تصویر را این ها گنگ می کنند . سنگ را حالا شاید بتوان تعبیرکرد از سنگ های افتاده در راه که پیش پای آدمی است گو این که با این خط به این دلیل کنار نمی آیم که سنگ در این جا مکان ندارد . موقعیت ندارد تا آن را بتوان در جایی قرار داد . این گونه به نظر می اید که سنگ اگر از آسمان ببارد یا به سمت کسی پرتاب شود یا روی زمین افتاده باشد . موقعیت زمانی در شعر های که راوی ندارند شما می دانید که مطرح نیست . در مورد دو خط آخر دستهایم . این را هم نمی فهمم . باقی عالی بود . سپاس .
……………
سپاس گزارم
گاهی از دست آدم کاری بر نمیآید
برای کسی
سپاس
سارا
می روی
بر روی یک شانه ات ماه و دیگری خورشید
چشمانت ستاره باران
موهایت آسمان شب
ندو آسمان را پریشان نکن
باد در ستاره هایت می دود
اشک بارانش نکن
خورشید و ماه را در ترازوی شانه ات نگه دار و
تبسم بر لبانت را
…………
سپاس
سارا
خیلی شیرین مینویسی سارا جان
بینهایت لذت میبرم از خواندنت…
…………
شما خیلی دل گرم می کنید مرا
سپاس
سارا
صدای تک تک_تکه خرده هایی که
ترک که می خوردم جای دستهایی که
کشیده میشود از خوابهای بی تعبیر
به گردنم که نمی آمد آنهمه تقصیر
.
.
.
سارای رای
سلام
………………..
سلام میم
سلام
سارای