” موج پشت موج “

می‌خواهد ساق پای مرا بگیرد
دلش شور می‌زند دریا
گر چه
تن تمام زنان دنیا را
یک اندازه دوست دارد
جلوتر می‌روم
پایم روی زمین بند نیست
کسی دیگر
پشت سر
سوت نمی‌زند
نجات غریق گمم کرده
۱۰ مهر ۱۳۹۱
سارا محمدی اردهالی, خلیج فارس

دیدگاه ها . «” موج پشت موج “»

  1. ۱-خوشحالم که توی این شعر فقط خودت غرق نشدی و تونستی منم(بعنوان یه مخاطب سختگیر) غرق کنی!
    ۲- خوشحالم که نخواستی بزنی به هدف, به قول هوشنگ گلشیری : “شاعر کسی است که آگاهانه به کنار هدف میزند”
    ۳- زبان! زبان فقط برای حرف زدن نیست , گاهی میشه باهاش زبون درازی کرد, به چیزایی که اذیتت میکنه , به چیزایی که دست و پاتو میبنده ! اینکارو موقع حرف زدن , نمیشه انجام داد!خوشحالم که حرف نزدی!
    ۴-اما چی این کارو از غرق شدن عادی نجات میده ؟ یه خوانش کوتاه از این شعر انجام میدم:
    سطر اول میتونست “ساق” نداشته باشه اما در اینصورت حتما فلج میشد , به نظرم “ساق” از همون اول ,وجه اروتیک کار رو آشکار میکنه و دریچه ورودی رو باز میکنه , “دلش شور میزند دریا”,گرچه چیز تازه ای در زبان نیست ولی علاوه برکار معمول دریا , تمایل غیر معمول دریا رو برای غرق کردن زن نشون میده , و توی سطر بعدی , دریا کاملا دچار استحاله میشه و میشه شاید یک مرد , , یا شاید “نشانه” و نه “نمادی” از شهوت یک مرد! زن, جلوتر میره و با توجه به جمله بعد , این یه جلو رفتن معمولی نیس ,”پایم روی زمین بند نیست” با توجه به معنای عادیش , توضیحی از وضعیت فیزیکی زنه , اما با توجه به معنای کناییش , توصیفی از تمایل زن به این نوع از غرق شدنه , توصیفی از غرق شدن در شهوت یا شهوت غرق شدن , وقتی کسی پشتش ,سوت نمیزنه , انگار فرار کرده از این بایدها , از این نبایدها , مواظبتها ,چارچوبها , خط قرمزها و …
    ۵- هنر شعر تاویل پذیر , اینه که هم میتونه اونی که فکر میکنی باشه و هم نباشه!
    ……………………
    سلام و سپاس
    برایم نوشته‌های شما خیلی جالبه, سپاس‌گزارم وقت می‌گذارید, می‌خوانید و یادداشت می‌گذارید.
    با مهر
    سارا محمدی اردهالی

  2. سارا جونم .چند وقتی است از آسانسور استفاده نمی کنم .سه طبقه را با پله می آیم .این چند روزه وقتٍ‌ بالا آمدن به پاگردها که می رسم ؛یادت می افتم .پاگرد چه خوب است .
    عطیه
    …………………
    :)
    پاگرد
    حس خوبی است
    سپاس‌گزارم
    سارا

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.