اسیر

11 دیدگاه دربارهٔ «اسیر»

1. این آخرین پاگرد
   پله هائی بی انجام
   …
   تا چند توقف
   به آسمان می رسیم؟

2. آن گاه که در انحنای هر پاگرد
   بوسه ای به یادگار می گذاری
   به آسمان رسیدن را
   چه حاجت است؟
   .
   .
   می دانی دختر
   با هر شعر
   در این پاگرد آرام ات
   خاطره ای را هم زنده می کنی!

3. !خوشا پر کشیدن

4. طعم جوهر آبی
   …
   وقتی از نوشتن دست بر میدارم
   به خستگی کاغذ می نگرم
   آرام نوازشش میکنم
   …
   جوهر آبی روی کاغذ ژخش می شود
   بوی گس آبی می آید

5. خشک*

6. سلام
   زیبا بود . هیچ کاری ندارم . جز جای گذاشتن یه جای پا . تا شاید بچه ام گم نشود . افسوس خود گم شدم

7. بلندی این ساختمون درست !
   پاگردهای خلوتی که جای بوسه گرفتن بودند ؛ درست !
   یاد همه اون بوسه ها ، ته و توی ذهن ما ، درست !
   ولی ما که نمی خواستیم به پشت بام برسیم !‌
   نکند سارا می خواهد !؟!

8. خاطره هایی دور ٬ با طعمی گس

9. ! این اسیر در گردی پاگرد چه می‌خرامد

10. یاد این شعر قدیمی افتادم:
    چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد
    چه نکوتر آنکه مرغی ز قفس پریده باشد
    پر و بال ما بریدند و در قفس گشودند
    چه رها ، چه بسته مرغی که پرش بریده باشد
    سرکار خانم محمدی بدون ذره ای اغراق می گویم که با هر بار آممدن و خواندن وبلاگتان انرژی تازه ای می گیرم.
    به من هم سری بزنید

11. خوب بود…خیلی خوب بود

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.