“To tell you the truth, my friend, I did not care for him. He produced on me an unpleasant impression. And you?

Hercule Poirot was a moment before replying.

“When he passed me in the restaurant,” he said at last, “I had a curious impression. It was as through a wild animal -an animal savage, but savage! you understand- had passed me by.”

“And yet he looked altogether of the most respectable.”

“Précisément! The body -the cage- is everything of the most respectable -but through the bars, wild animal looks out.”

I close the book. How strange this text is to me! It was published in 1934. As I am curious, I searched for the day of death of Agatha Christie. She died eight days after my birthday. Meaningless information for my game!

My website needs a few updates, sorry

I’m writing this while on a flight. I’ve got a small tray table in front of me, the kind meant for meals. There is a cup of coffee that I’ve been sipping slowly, turning it into three cups over time. My small notebook and pen are my companions. The plane’s window next to me is tiny, about the same size as the table. I am in the cloud.

It’s been a good time for writing. I found myself thinking about Hemingway. If it was him, he would have finished a short story by now and sent it off to the Paris Review as soon as he landed, with the payment already in his pocket

Anyway, for me, it was a good writing piece. I have here my journey, and I prefer to think about this sentence by Raymond Carver: “A great danger, or at least a great temptation, for many writers is to become too autobiographical in their approach to their fiction. A little autobiography and a lot of imagination are best.”

My website needs a few updates, sorry

.As autumn starts, I embrace transformation

Dear friends! Just like my website, I need a few updates too. You might notice some hiccups while we both get a little makeover. During this time, you can still write to me as always via email or social media, and I’ll be checking those channels. To fit with these new changes and challenges, I’m writing in English to feel less pain as I step into another world. Thanks for your patience and support! 

How does someone write in a way “not imitative of the natural speech of educated men,” how might he exploit our “inability to speak in an ordinary way”? How does he get so good at describing “the banality of the banal man”?

این‌طوری‌ها فروردین ۱۴۰۳ تمام می‌شود. و البته در میان مراقب‌خودت‌باش‌های بسیار.

Whitman was right: we are large, we do contain multitudes. There’s more than one “us” in there. When we “find our voice”, what’s really happening is that we’re choosing a voice from among the many voices we’re able to “do”, and we’re choosing it because we’ve found that, of all the voices we contain, it’s the one, so far, that has proven itself to be the most energetic.

By George Saunders

حوصله‌ی ترجمه نیست.

این نمایشگاه با عنوان خروس‌ها در ۲۴ شهریورماه ۹۱ درگالری شیرین برگزار شد.
دوازده اثر نقش بسته بر بوم نقاشی در اندازه‌ی بزرگ و میانه با تکنیک اکرولیک قابل مشاهده است. دو نماد: یکی خروس که سمبلی از جنس و حظور مرد است و دیگری سنجاق‌سر که یاد آور جنس زنانگی است و حضور زن را به عهده دارد. فرمِ سوژه‌های اصلی کاملا عینی و واقعی است حال آنکه رنگ‌ها حال و هوای مینیاتور را تداعی می‌کند . خطوط عمودی و افقی که همواره رنگی می‌باشد مکرر بر روی آثار کشیده شده , نمایشِ جریان(جریان داشتن زندگی) است .
آنچه گفته شد تصویری کلی است برای بیان مفهومی با نام نقش و حضور یک مرد و یا به گفته منتقدان آثار این هنرمند جوان (مرد سالاری) که البته خود هنرمند چندان موافق با این نقد نیست.
حضور خروس اگر چه بزرگ‌تر و فضایی بیشتر و غالبی از یک اثر را فراگرفته اما یک شُک و یا ناراحتی و جریان منفی در بیننده ایجاد نمی‌کند. درست است او برای نشانی با عنوان مرد به عرصه نمایش در آمده اما حالتی ستیزه‌جو و انتقام گیرنده و یا هر پرخاشی در ظاهر (فرم و رنگ) این مرد خروس‌نما دیده نمی‌شود و تضاد و درگیری بین خروس‌ها و سنجاق‌سرها وجود ندارد بلکه همگی در جریانی مسالمت‌آمیز در کنار هم زندگی می‌کنند فقط شاید جریان زندگی و یا تفکرات یک جامعه او را وادار به بزرگ‌نمایی بیشتری از سنجاق‌سرها کرده است و سنجاق‌ها اگر چه کوچک‌تر و ظریف‌تر به نمایش در آمده‌اند اما یکی از قدرت‌های پنهانی آن‌ها را می‌توان انعطاف‌پذیری بر حسب جنسیت انتخاب شده بیان کرد. پس نمی‌توان آثار او را با عنوانی به تنهایی به نام خروس‌های مرد‌سالار خطاب کرد بلکه دیدی عمیق‌تر و نگاهی نافذ‌تر را می‌طلبد. لازم به ذکر است خانم فولادی تحصیلات خود را در کارشناسی ارشد نقاشی به پایان رسانده و تا کنون آثار خود را در نمایشگاه‌های داخلی و معتبر خارجی به نمایش در آورده است.
مونا زارعی

خوش‌حالم داستانم را خواندید و خوش‌حال‌ترم بابت یادداشت‌های از سر لطف شما, نوشتن را دوست دارم و هر نوع آن کششی دارد, به امید روزهای خوب.

می‌دانید سلول‌های خاکستری مغزم کبود شده‌اند, کامنت‌ها را که می‌خوانم مات و مبهوت نگاه می‌کنم و هیچ چیز به ذهنم نمی‌رسد, چند روزی مرا می‌بخشید؟!
سارا, ساعت ده, یک شب گرم آخر تیر هزار وسیصد و نود و یک

از پله‌های مترو بالا می‌روم
شیرجه می‌زنم در استخر
هیچ کس مرا تشویق نمی‌کند
مردم
یکی یکی
در برق فشار قوی
فرو می‌افتند
۱۹ اردیبهشت ۹۱
سارا محمدی اردهالی

شبیه اسب
خسته‌
در میدان اسب دوانی
شبیه گاو
عصبی
در میدان گاو بازی
شبیه خودم
کلافه
در میدان ولی‌عصر
نوزده آذر نود
سارا